After The ACT Jubilee Night Concert in İstanbul on October 7th

I am not going to explain just a concert or a musician in this article because it will be a kind of understatement to write ordinarily what I have lived on October 7th in İstanbul. In fact my consciousness and subconsciousness were continuously moving me back and forth since I have heard about the event. However, you know, things you have faced in real life can sometimes simply exceed what you dream. The last Sunday was just one of such days. (I should mention that I will continue on writing in this lyrical and subjective style throughout the post which is consistent with the spirit of music and explain my dreamy view of things. For anyone having a problem about that and waiting a solid objectiveness such as in soccer reviews, I advise changing the channel.)

I took the flight in the early morning from Ankara (capital of Turkey) to İstanbul. Just after landing on airport I made my way to Arnavutköy quickly. The beautiful reason why I am so excited and being in rush is that I was going to meet founder of ACT, Siggi Loch, for lunch before ACT Jubilee Night Concert. Easier than said, Siggi (Siegfried) Loch has realized his dreams of producing the music he likes by founding ACT, which is one of the most important jazz labels in Europe.  I could not even made a question list but at least I managed to take some notes on my phone. I have had just basic goals in this meeting: preventing myself from getting too excited, trying to listen carefully and not to talk too much. Frankly, I am not quite successful on attaining such goals. Forgive me, I was with my role model and asking for guidance.

Although Siggi Loch has vast experience in music and life, I have found him quite sincere and modest. I mean, I feel like I am not talking with someone who worked with legendary Arif Mardin and Nesuhi Ertegün for Warner Music and founding ACT records company. He became more important for me with his each comment and story about music and musicians. He has not come alone to Turkey, his wife Sissy Loch was with us at the lunch. Both of them liked İstanbul very much. We have talked about our meals, streets and wines. He has mentioned that he fall in love with İstanbul and it’s been 20 years since they last visited İstanbul.

We sometimes remembered the legendary musicians, sometimes talked about new talents during our lunch with creator of ACT. Esbjörn Svensson was the main topic for a long time. According to Siggi Loch, Esbjörn Svensson Trio is the best trio of their era and From Gagarin's Point of View is a very important album in jazz history. We fell in sorrow when he was talking about his passing away and we saw Sissy Loch crying while she was explaining Esbjörn Svensson’s wife and sons. Siggi Loch said “At first, I just decided to finish ACT after Esbjörn passed away but there were lots of new talents in the label. Michael Wollny is especially important for me with his special talent and you will see what I am talking about tonight. After I have considered these, my decision was on continuing.” I felt that pianists are especially important for Siggi Loch. He has explained their musical adventures with Vijay Iyer in detail. We have talked about his last album Accelerando and his success of becoming cover for Downbeat magazine in UK. Iiro Rantala, who is one of the talented new pianists of ACT, was mentioned as possibly the most technically successful pianist of the label so far by Siggi Loch. I have learned that Siggi Loch likes his album Lost Heroes very much just like me.

In order to relief the environment a bit after Esbörn Svensson’s depressing story, I have asked to Siggi Loch the first thing that come into his mind when I say Turkish music. After some trial, we have learned that he has listened to percussionist Burhan Öcal in one of his performance and liked it. When I asked him whether I should stay as a music enthusiast or I can do something professional about music, Siggi Loch started to tell us a fabulous story of jazz world guided with legendary Turkish music producers Arif Mardin and Nesuhi Ertegün. The last days of Nesuhi Ertegün, the East-West label and his Warner Music days... The moment that he said “All these people are Turkish then why not?“ probably is when seeds that will change my life in future are planted in my brain. I have felt a certain self-respect with these important words. We learned that he does not like two things. One is working with musicians whose main concentration is on money and the other one is listening to music while doing something else. I was about to ask him to take me and educate as a disciple but I restrained myself. After that fabulous meeting we have said goodbye to each other to meet again at the concert. Siggi Loch told me that he had a surprise for me at the concert by calling me with my name. While I was trying to decide on whether this is dream or real life, I just shook hands with him and left.

There was another good concert 2 hours before ACT Jubilee Night in İstanbul Lütfi Kırdar Hall. Miles Smiles project gathered many wonderful musicians who are Miles Davis’ students at the same time. We have listened many qualified variations of Miles Davis’ compositions at this concert. The Hammond performance of Joey DeFrancesco and drummer Omar Hakim were highlights of the night. We have faced with a certain reverberation and reflection problem in this concert due to acoustic design of the hall. Thus, the overall effect on the audience was not as good as it should be considering the musicians’ performances. Although the emptiness of the hall approximately to the half of it due to Fenerbahçe-Beşiktaş football match is not important for me, I think the organization should check itself and take it as a feedback.

I have met Siggi Loch and Sissy Loch again between two concerts. Siggi Loch was carrying my gift in his hand which was my surprise. The new album of Wolfgang Haffner, Heart of the Matter, which is not released yet. It is hard for me to explain my feelings at the moment that I took it.

After having a great day and warming up with a good concert it was time for ACT Family Band to be on the stage. Siggi Loch was on the stage just before them. He seemed a bit sorry to have seen the hall is only half-full. However, he has shortly  shared the 20 years history of ACT label by mentioning names of Nesuhi Ertegün and Arif Mardin. He also dedicated the night to them. The concert started with a problem in the microphones and our high energy level is disturbed a bit. I think the reasons were the previous night’s ACT Jubilee concert in Malmö, Sweden and the Miles Smiles project just before this concert preventing the musicians to perform a soundcheck. However we had the wonderful Nils Landgren on the stage. He is someone who knows what to do when and affects people not only with his music but also with his charisma. He managed to save the night and made a perfect intro. He gave a perfect description of a meal to explain the diversity and richness in ACT label all around the world. While Nils Landgren was starting to do that there was just Lars Danielsson on his double bass at the back playing a walking bass instead of his well known lyrical tunes. After that Nils Landgren invited his friends from ACT Family Band one by one: drummer Wolfgang Haffner, pianist Michael Wollny, saxophonist Céline Bonacino, trumpeter Verneri Pohjola, vocalist Caecilie Norby and guitarist Johan Norberg. Each new musician took part in the first piece Family Stew by adding their partitions and in the end, the whole band finished it together. Johan Norberg and Nils Landgren performed a very emotional piece from their nostalgic Chapter Two project called Get Here just after that. Johan Norberg participated in the concert as another famous guitarist of ACT label since the regular member of Family Band Nguyen Le is not with the band. The playlist was very similar to previous ACT Jubilee Nights with some interesting differences: But This One Goes in Four from Ancient History (2012) album of Verneri Pohjola, Zig-zag Blues from Céline Bonacino’s Way of Life album, Lonely Dancer from Michael Wollny, Silent Way from Wolfgang Haffner’s album Shapes, Hymn (from Liberetto) and Pasodoble from Lars Danielsson, Bei mir bist du schoen and Dead Princess from Arabesque (2011) of Caecilie Norby and a Joni Mitchell cover Both Sides from her voice and Stars in Your Eyes from last album of Nils Landgren. 

Performances are given by changing configurations of artists on the stage. Nils Landgren took part in more pieces than what I expected with his velvet soft voice. His tiredness that is obvious from previous night could not prevent him from making incredible trombone solos. The highlights of the performance were the mimics of Lars Danielsson while performing with his double bass, Nils Landgren’s raising arms through the end of the solos and Michael Wollny’s dances with his piano. Once again, the last performance of the band just before the encore was Dodge The Dodo of From Gagarin’s Point of View (1999) of Esbjörn Svensson Trio. The guitar solo intro from Johan Norberg for Dodge the Dodo was incredible. Michael Wollny proved himself again in this extraordinary piece having nice piano partitions. I did not understand whether he danced with the piano or played it. There is a profound and organic connection between his hands and instrument. His cold tone remembering us the Scandinavian tradition was so nice. We continued to remember the legendary Esbjörn at the encore. When Nils Landgren mentioned the name of Esbjörn Svensson the audience responded with applause. Love is Real was created by Esbjörn Svensson Trio and Josh Haden (son of Charlie Haden) in the album Seven Days of Falling (2003) of the trio. It is actually based on the composition Believe, Beleft and Below which is in the same album and lyrics are written and sung by Josh Haden. We have listened Love is Real from Nils Landgren as the main vocal and Caecilie Norby as the side vocal. While Verneri Pohjola is playing the ballad Nils Landgren closed his eyes and Caecilie Norby looked down. We dived into dreams, sorrow, melancholy and asked why again. 

And the concert ended just like that. I have taken lots of autographs on my albums. I almost have all albums of Nils Landgren and Lars Danielsson but the meeting could be realized only after that concert. It was so easy for them to remember me because of my social networking, blogging and my dedication to ACT label. I was like meeting some relatives from my family. 

As a summary I was as happy as I can be. The only huge missing one was Esbjörn Svensson, whom I could not met in this life. However, I am sure that he was on the stage and between us during and after the concert since there are lots of people thinking and dreaming about him. I know that’s a dream but you know, people live what they feel.  

7 Ekim ACT Jubilee Night Konseri’nden Aklımızda Kalanlar

Bu yazıda size tek bir konseri veya özellikle bir müzisyeni anlatmayacağım. Çünkü 7 Ekim günü olanları her zaman başımdan geçen müzikal maceralardan biri gibi anlatmak o günü biraz hafife almak olur. Aslında bugünü aylar öncesinden duyduğumdan beri bilinç ve bilinç altım beni yerle gök arasında devamlı hareket ettirmekteydi. Ama olur ya, bazen yaşadıklarınız hayallerinizi aşar. Geçtiğimiz pazar işte böyle bir pazardı. Konuyu bu hamaset stili ile bu abartı seviyeye taşıdığım şu satırlarda olanları daha da duygusal ve müziğin ruhuna da uygun bir şekilde sübjektif bir perspektiften ve kendi hayali dünyamdan anlatacağımı belirtmek ister futbol yorumu gibi bir şey bekleyenlerin ise kanalı değiştirmelerini tavsiye ederim. 

Sabah erkenden Ankara'dan İstanbul'a uçtum 7 Ekim’de ve hava limanından da doğrudan Arnavutköy'e uçarak vardım o pazar sabahı. Acelemin ve heyecanımın nedeni ise onunla görüşecek olmamdı. Sevdiği müziği, hayallerini gerçekleştirerek kurduğu ACT ismi altında üreten Siegfried(Siggi) Loch ile ACT Jubilee Night konseri öncesi yemek için buluşacaktık. Kafamı toplayıp bir soru listesi bile hazırlayamadım son ana kadar ama neyse ki telefonuma bir kaç not almıştım. Yine de tek bir konsantrasyonum vardı o da heyecanıma yenilmeyip gevezelik yapmadan onu dinleyebilmek. Becerebildin mi derseniz, hayır. Ne yapayım rol modelim ile karşı karşıyaydım, bana bir yol göster diyordum ona. 

Yılların tecrübesine, yaşanmışlıklarına, bilgisine ve duygusuna sahip Siggi Loch’u oldukça mütevazi ve sıcakkanlı buldum. Yani karşımda Arif Mardin, Nesuhi Ertegün gibi efsanelerle Warner Music firmasında çalışmış ve şu an ACT ismi ile Avrupa cazını yönlendiren bir insan yok gibiydi. Bütün o ağırbaşlılığın yanında müzikle, cazla, müzisyenlerle ilgili yaptığı her yorumla, aktardığı her anekdotla biraz daha büyüdü gözümde. Yalnız gelmemişti Siggi Loch, eşi Sissy Loch ile beraberdi. İkisi de çok beğenmişlerdi İstanbul’u. Yemeklerinden, şaraplarından ve sokaklarından bahsettik bol bol. Arnavutköy'ün manzarasına bakarken İstanbul'a aşık olduğundan ve en son 20 yıl önce geldiğinden bahsetti.

ACT’nin yaratıcısı ile yaptığımız sohbette kimi zaman eskiler hatırlandı kimi zamansa yeni yetenekler konuşuldu. Esbjörn Svensson konunun odak noktasındaydı uzun süre. Siggi Loch'a göre Esbjörn Svensson Trio döneminin en iyi triosu ve From Gagarin's Point of View albümü jazz tarihinin en önemli albümlerinden. Siggi Loch, Esbjörn'ü anlatırken hepimiz yutkunduk ve çocuklarından ve eşinden bahsederken Sissy Loch’un gözlerinden yaşların indiğine tanık olduk. "Çocuğum gibi görüyordum Esbjörn Svensson'u. O aramızdan ayrılınca ACT'yi kapatmaya karar verdim ama bir sürü yeni yetenek vardı. Özellikle Michael Wollny, gerçek bir dahi, bugün siz de göreceksiniz. Sırf onun için bile devam ettirmeliyim diye düşündüm." dedi Siggi Loch. Onun için ACT çatısı altındaki piyanistlerin yeri çok ayrıymış gibi geldi bana. Uzun uzun Vijay Iyer'den, onun son albümü Accelerando'dan ve Downbeat dergisine kapak olduğundan bahsetti. Genç yetenek olmasa da ACT ile yolları yeni kesişen Iiro Rantala'dan konuştuk. Harika albüm Lost Heroes'dan ve yeni yayınlanacak olan albümden bahsettik. Teknik açıdan ACT'nin karşılaştığı en geniş spektrumlu ve başarılı piyanist olabilir diyor Siggi Loch, Iiro Rantala için.

Konuyu biraz yumuşatmak adına Türk müziği deyince aklınıza ilk ne geliyor diye Siggi Loch'a sorduğumda bir kaç deneme yanılmadan sonra Burhan Öcal'ı bir yerlerde dinlediğini ve çok beğendiğini öğrendim. Konu buradan Arif Mardin ve Nesuhi Ertegün gibi Türklerin jazz dünyasına verdikleri inanılmaz katkılara geldi. Ben Siggi Loch'a sadece bir müzik hayranı olarak devam mı etmeliyim yoksa sence ben de inandığım müzik için daha önemli birşeyler yapabilir miyim diye sorduğumda işte o zaman jazz prodüktörleri tarihinin bizden birileri tarafından yönlendirilmiş hikayesini dinlemeye başladık. Nesuhi'nin son günleri. East West plak şirketi. Arif Mardin'in caz dünyası için önemi. “Bütün bu işleri yapanlar Türk, neden olmasın?” dediği anlar zannedersem benim için en önemli olanlardı. Bir özgüven geldi üstüme başıma, ileride hayatımı değiştirebilecek şeylerin tohumları beynime atıldı gibi sanki. Parayı çok ve en önde düşünen müzisyenlerle çalışmaktan ve müzik dinlerken başka bir şey yapmaktan hoşlanmadığını öğrendik. Sayın Siggi Loch, lütfen beni yanınıza alıp müridiniz olarak yetiştirin diyecektim ama tuttum kendimi. Bu güzel sohbetin ardından akşam konserde görüşmek üzere ayrıldık ve “Konser alanında sana bir sürprizim olacak.” dedi Siggi Loch bana ismimle hitap ederek. Rüya mı hayal mi derken ellerini sıkıp ayrıldım.

7 Ekim Pazar akşamı 20:30’daki The ACT Jubilee konserinden önce yine Lütfi Kırdar’da önemli bir konser daha gerçekleşti. Saat 18:30’da başlayan konserde Miles Smiles konseptinde sahnede birçok önemli ismi gördük. Miles Davis’in bestelerinin oldukça farklı ve güzel düzenlenmiş hallerini yine zamanında onunla beraber çalmış müzisyenlerden dinledik. Joey DeFrancesco’nun harika Hammond performansı dikkat çekiciydi. Yine de onu daha önceden North Sea’de dinleyen arkadaşımızdan daha iyidir aslında diye bir yorum kulağımıza çalındı. Harika solo performansı ile olduğu kadar düzenlemelerin ve performansın altyapısına can katan Omar Hakim akıllarda kalan müzisyendi. Bu konserde genel olarak Lütfi Kırdar Kongre Salonu’nun akustik kondisyonlarına bağlı olarak ciddi bir yansıma ve reverberasyon problemimiz vardı. Bu sebeple de genel etki istenildiği ölçüde değildi. Pazar gününün Fenerbahçe-Beşiktaş maçına denk gelmesi ile ilgili olabileceğini öğrendiğim böylesi ünlü müzisyenlerin konserinde salonun yarı yarıya boş olması sorunu ise beni çok ilgilendirmemekle beraber organizasyonun kendisini biraz sorgulaması için bir sebeptir diye düşünüyorum.

İki konser arasında, ACT Jubilee Night konserinden hemen önce Siggi Loch ve eşi ile Lütfi Kırdar'da karşılaştık. Siggi yemekte söz verdiği ve bana hediye etmek istediği Wolfgang Haffner'in henüz piyasaya sunulmamış Heart of the Matter albümünü de yanında getirmiş. Albümü aldığım andaki mutluluğumu tarif edemem.

Mükemmel geçen bir gün ve güzel bir konserle ısınmanın ardından o beklenen konserin anonsuna gelmiştik nihayet. ACT Family Band sahneye çıkıyordu. Hemen öncesinde Siggi Loch sahneye geldi. Çıkarken, sanırım yarısından fazlasını boş gördüğü salon birazcık moralini bozdu. Yine de 20 yıllık ACT hikayesini Nesuhi Ertegün ve Arif Mardin isimlerini de anarak bizlerle paylaştı ve geceyi onlara ithaf ettiğini belirtti. Gece ses düzeneğindeki mikrofonların sıkıntısı ile başladı ve tepelerde gezinen enerjimiz biraz hayal kırıklığına döndü. Bunun sebebi bana göre hem bir gece önce İsveç Malmö’de verilen ACT Jubilee Night konserinden dolayı müzisyenlerin geç gelmeleri ve ses kontrol yapamamaları hem de Lütfi Kırdar’da konserin hemen öncesinde Miles Smiles konserinin olmasıydı. Ama sahnede muhteşem Nils Landgren vardı. Neyi ne zaman nasıl yapacağını bilen ve sahnede müziği ile olduğu kadar karizması ile de dinleyicilerini etkileyen biri o. Bu işin de üstesinden geldi ve çok etkili bir giriş yaptı. ACT'nin, Avrupa'nın hatta bazen dünyanın çok farklı ülkelerinden topladığı sanatçıları ile oluşturduğu zenginliği anlatmak için çeşnili bir yemek tarifi yaptı. Bu sırada arkada sadece Lars Danielsson tanıdık bas tonu ile alıştığımız lirik melodiler yerine temel bir bas hattı çalmaktaydı. Devamında Nils'in davetleri ile davulcu Wolfgang Haffner, piyanist Michael Wollny, saksofonist Céline Bonacino, trompetçi Verneri Pohjola, vokalist Caecilie Norby ve gitarist Johan Norberg sahnedeki yerlerini aldı. Her yeni gelen sanatçı ilk parça Family Stew'in kendisine ait partisyonlarını çalarak sonunda sahnede bir bütün halini aldılar. Bu performansın hemen ardından normalde ACT Family Band’de gitarist olarak yer alan ünlü Vietnamlı müzisyen Nguyen Le’nin konsere katılamamasından dolayı diğer ACT Jubilee Night gecelerinden farklı olarak Nils Landgren ve Johan Norberg'in Chapter Two'dan hatırlanacak nostaljik çalışmalarından biri Get Here ikili tarafından icra edildi. Devamında ACT Family Band’den diğer ACT Jubilee Night konserlerine benzer olmakla beraber ilginç değişiklikler de içeren bir parça listesinde şu eserler çalındı; Verneri Pohjola’nın ACT’den 2012’de yayınlanan Ancient History albümünden But This One Goes in Four, Céline Bonacino’nun tek ACT albümü Way of Life’dan Zig-zag Blues, Wolfgang Haffner’in Shapes albümünden Silent way, Lars Danielsson’dan Hymn ve Pasodoble, Michael Wollny'den Lonely Dancer, Caecilie Norby’nin Arabesque (2012) albümünden Bei mir bist du schoen, Dead Princess ve yine onun sesinden bir Joni Mitchell coverı Both Sides, Nils Landgren’in son albümünden Stars in Your Eyes. 

Sahnede sık sık değişen konfigürasyonlarda performanslar verildi. Nils Landgren güzel ve kadife sesi ile beklediğimden daha fazla parçada yer aldı. Bir gece önceki konser kaynaklı ve her hallerinden belli olan yorgunluğu uzun ve enerjik trombon soloları yapmasına engel olmadı. Lars Danielsson’un mimikleri, Nils Landgren’in trombon sololarında sonlara doğru devamlı kalkan kolları ve Michael Wollny’nin piyanosu ile dansı konserin ana merkezindeydi. Jubilee Night’ın bisten önce son olarak çalınan eseri yine müteveffa Esbjörn Svensson’un o unutulmaz 1999’da yayımlanan From Gagarin’s Point of View albümündeki en başarılı bestelerinden Dodge The Dodo parçası oldu. Özellikle parçanın girişinde Johan Norberg’in gitar introsu unutulmazdı. Michael Wollny çok önemli bir yetenek olduğunu bir kez daha piyano partisyonları eşsiz bu eserle ispatladı. Dans mı etti tuşlarla, piyano mu çaldı anlamadım. Gerçekten sinir bozucu bir organik bağ vardı elleri ve enstrümanı arasında. Kuzey Avrupa’lıları hatırlatan buz gibi de bir tonu. Dodge the Dodo ile daldığımız hatıralara biste devam ettik. Nils Landgren bis performansından hemen önce “şu an aramızda olmayan arkadaşımız” diye Esbjörn Svensson’dan bahsettiğinde salondan alkışlar yükseldi. 2003 Seven Days of Falling albümünde yer alan duygusal beste Believe Beleft Below’a Charlie Haden’in oğlu Josh Haden’in söz yazması ile ortaya çıkan Love is Real’i ana olarak Nils Landgren ve yan olarak Caecilie Norby’nin vokalinden dinledik. Verneri Pohjola trompeti ile baladı çalarken Caecilie Norby yere baktı, Nils Landgren ise gözlerini sımsıkı kapadı. Hayallere, isyana, hüzne ve melankoliye daldık.

Ve öylece bitti bu konser. Çıkışta birçok albüme imza alıp hepsi ile sohbet ettik. Neredeyse bütün albümleri vardır Nils Landgren’in ve Lars Danielsson’un bende ama tanışmak şimdiye kısmetmiş. Doya doya özlemimi giderdim. ACT firması ile olan duygusal bağım, blogum ve yazılarım sosyal paylaşım platformları sayesinde zaten birçok müzisyen tarafından bilindiğinden beni hatırlamaları kolay oldu. Sanki yıllardır tanıdığım insanlarla bir araya gelmiş gibiydim.

Mutluydum kısacası. Tek eksik Esbjörn Svensson’du, hayattayken tanışamadığım efsane. Ama onu düşünen, seven bu kadar insan bir araya gelince onun konserde sahnede, konser sonrası aramızda gezindiğini hissettim sanki. Hayal işte ama ne yaparsınız, insan ne hissederse onu yaşar.  

4 Ekim 2012 Nik Bärtsch's Ronin İstanbul Konseri'nin Ardından

Ayin bu sefer Babylon'daydı. Çok sevdiğimiz yetenekli perküsyonist Andi Pupato gruptan ayrıldıktan ve Nik Bärtsch's Ronin dörtlü hale döndükten sonra grup dünya çapında henüz ikinci konserlerini verecekti ve biz onları bu yeni halleriyle Türkiye'de ilk kez dinleyecektik. Geçtiğimiz Mart, Borusan'daki konserden sonra ülkemizde ünleri biraz daha artan Nik Bärtsch's Ronin'i kendi adıma ise 3. kez dinleme şansı yakalayacaktım ve bu heyecanla son anda işleri güçleri ayarlayıp yollara düştüm. Malum konser öncesi yazıyı da yazdıktan sonra konser kaderim haline geldi. (Önümüzdeki Şubat'a Ankara Caz Festivali'ne gelmelerini sağlayabilirsem, uluslararası Nik Bärtsch's Ronin hayranları listesinde bir numaraya yükselmeyi planlıyorum.)

Sosyal paylaşım ortamlarında bilinçli, ilgili ve meraklı bir Ronin dinleyicisinin performans günü orada olacağını anlamıştım. Ciddi müzik, ciddi dinleyici ister. Bana göre, Akbank Caz'ın da katkısı ile birlikte bir önceki konsere göre daha yoğun bir katılım gerçekleşti. Salon sınırlarına yakın bir şekilde doluydu ve buna rağmen sessiz ve saygılıydı dinleyici. Yüksek beklenti, aynı ayarda bir tansiyon ve ruh ile sanatçılar tarafından karşılanınca sonuç dakikalarca bitmek bilmeyen alkış oldu. Gerçekten özellikle yaklaşık 25 dakikalık ilk setin ardından (Ronin canlı performanslarında 2-3 modülü bir araya doğaçlamalarla bağladığı bir kaç uzun set çalmayı tercih eder.) bitmek bilmeyen alkışlar gözlerimi doldurdu. Seviniyorum, sevdiğim insanların ülkemde de beğenilmesine, takdir ve talep edilmesine. Bu ilk setin ardından giriş tanıtımı ve selamının ardından Ankara'dan kendilerini dinlemeye gelen dinleyicilerine (bu ben oluyorum) teşekküründen bahsedersem umarım bu yazıyı fazla kişiselleştirmiş olmam.

Andi'nin ayrılışı üzerine hem konser öncesi yazışmalarımızda hem de Nik'in daveti ile konser sonrası birşeyler içerken yaptığımız  konuşmalarımızda Nik ile fikir alışverişinde bulunduk. Ona göre grubun bütün elemanları zaten perküsyoncuydu. Nik, piyanonun yanında baget bulunduran, sık sık piyanonun içini karıştıran bir grup lideri. Sha, özellikle bas klarnetinde sık sık tansiyona doğrudan etkiyen vurmalı efektler kullanıyor. Thomy Jordi ise basta bazen telleri çekerek, bazen onlara vurarak ritimlere katkıda bulunmakta. Kaspar Rast için çok birşey demeye gerek yok. Her davulcu biraz perküsyoncu her perküsyoncu biraz davulcu. İşte Nik, bütün bu konfigürasyonda perküsyonun onları biraz kısıtladığını, müziklerinde katmanlar arasının çok dolu olduğunu ve biraz yere ihtiyaç duyduklarını söylüyordu. 4 Ekim gecesindeki performansta ne demek istediğini anladım. Nik Bärtsch's Ronin'in doğaçlama gücünün arttığı her halinden belliydi. Bunu kendisine aktardığımda amaçlarının da tam bu olduğunu belirtti bana. Bu konserde ilk kez denedikleri veya deneyebildikleri birçok varyasyonla karşı karşıya kaldık. Bestelerinde bulunan perküsyona ait partisyonları gruba dağıtmışlar ama genel olarak bu görevin Nik tarafından üstlenildiği anlaşılıyor. Bu yeni düzenleme, alıştığımız tonun biraz dışında bir Nik Bärtsch's Ronin ortaya çıkarmış. Şimdilik herşey çok yeni, zamanla biz hayranlar hangisini daha çok beğendiğimize karar vereceğiz.

Konser 3 uzun set ve 1 encore olarak gerçekleşti. Yine, Llyria, Stoa ve Holon'dan olduğu kadar önceki albümlerden de modüller dinledik ama az önce de bahsettiğim gibi hem oldukça çeşitlendirilmişti hem de perküsyonsuz konfigürasyonda parçalar çok farklı tınlıyordu. Işık gösterisi etkileyiciydi, emin değilim ama mor temayı ilk kez görüyor gibiyim. Kayıtlardan grubu bilmeyenlerin en çok dikkatini çeken sanırım dramatik geçişlerden bir iki ölçü önce Nik'in verdiği "hou" ünlemi oldu. Cümlelemeler daha uzun ve daha tane taneydi eski beşli ekibe kıyasla. Bu da beraberinde bol bol doğaçlamayı ve tabi yazılanın dışına çıkıldığı her an müzisyenlerin birbirine gülümsemesini getirdi. Nik’in de bana sonradan söylediği gibi bu yeni dörtlü yapının tek riski performansta hataya pek yer olmaması. Yani dinleyici otomatik bir şekilde piyano ve davulun tane tane notalarına odaklanmakta ve zamanlamalar çok tehlikeli. Bu sefer farklı olarak üç konserde de yanlarında gördüğüm ve ilk albüm Ritual Groove Music'in miksajından sorumlu ses mühendisi Hanspeter Ehrsamile de sohbet etme imkanı buldum. Hem kayıt, hem hi-fi, hem ses masası üstüne konuştuk uzun uzun. "Çok yaşlandım daha fazla yolculuk yapmak istemiyorum bırakacağım, bu sondan ikinci konserim" dedi. Bu, Nik Bärtsch Ronin'in dünya çapında yoğun ilgi gören bir grup olduğunu da ispatlıyor. Yerini diğer ses mühendisine bırakacakmış. Bir nevi vedalaştık. Bir vaktini bulup da ancak Zürih'e gidersem hem onu hem de Andi Pupato'yu görebileceğim. Ama ilk iş Nik'in müzik kulübü Exil'i ziyaret etmek olacak. Orada evlerinde dinlemek onları sanırım asıl ayinim olacak.

Bu dünya müzikle daha büyük bir yer ama yine müzik sayesinde birbirinden çok uzaktaki farklı insanların arasında kurduğu köprüler sayesinde aynı zamanda daha da küçük. Biz onları dinlemek istedikçe emin olun daha çok gelecekler Türkiye'ye ve bize o güzel müzik anlayışlarını aktaracaklar. Sahnede dinlediğiniz insanla müzik konuşabilmenin bizim için önemini bilerek bize dostluklarını sunacaklar. Onlar RONIN ve o Nik Bärtsch!!!

The Concert in My Dreams, The ACT Jubilee Night in İstanbul on October 7th

I heard about The ACT Jubilee Night  that will be held in İstanbul long ago. As far as I have remembered, it was on June. Since I'm a dedicated ACT follower and collector, I usually look at their website to learn about released albums and new concerts. ACT is the German Label that has the largest place in my archive. At that time, I just wanted to learn about the place of Liberetto concert of Lars Danielsson and Thread of Life concert of Magnus Öström which will be performed in İstanbul Jazz Festival in July 2012. When I sorted the concerts with respect to countries, I have seen the announcement of the concert in my dreams. One of the ACT Jubilee Nights would be held in İstanbul on October 7th in Akbank Jazz Festival. Frankly, since it's only me who distribute ACT albums to my friends, talk about ACT musicians and unsuccessful to make people love Nordic records in Turkey, I rarely can listen lively to them in their performances in my country/city and I am not hopeful about that. Thus it is hard for me to express how happy I became when I heard about this concert in which most of my favorite musicians will be on stage. Easier said done, Nils Landgren, Lars Danielsson, Caecilie Norby, Michael Wollny, Wolfgang Haffner, Verneri Pohjola, Johan Norberg and Céline Bonacina are coming to İstanbul for one special concert. After learning about it, I met with Robert Mehmet Sinan İkiz, the Turkish drummer living in Sweden who is also a part of Nils Landgren Funk Unit just before a gig of Mehmet in İstanbul. On learning that Siggi Loch, founder of ACT will join the concert in İstanbul during that meeting, my happiness is doubled up.

ACT Family Band performs in The ACT  Jubilee Night concerts and the performances are dedicated to the 20th anniversary of foundation in 2012. They have performed six concerts so far. Four of them is held in Germany in four consecutive days on February, one of them was in Paris on April and last one was in Stockholm five days ago. The Hamburg concert is released as a 2 CD album. There will also be another concert  on October 6th in Malmö, Sweden. Lastly, İstanbul will be hosting to the last concert of this series on October 7th.

ACT Family Band is Nils Landgren (tb, voc), Michael Wollny (p), Verneri Pohjola (tr), Céline Bonacina (sax), Lars Danielsson (b), Nguyen Le (git), Caecilie Norby (voc) and Wolfgang Haffner (dr). The members of ACT family band can be varied from time to time. For instance we will see Johan Norberg instead of Nguyen Le in İstanbul concert. As the vocal we can see Caecilie Norby as well as Viktoria Tolstoy. Lezsek Mozdzer, who has recorded one of the best album of ACT, Pasodoble with Lars Danielsson, sometimes joins the Family Band as a guest.  Considering the discographies within ACT label and their works in ACT, I see Nils Landgren, Lars Danielsson, Wolfgang Haffner and Nyguen Le as the leaders of ACT Family Band. On the other hand, Michael Wollny has became a long-establidhed musician of ACT with his extraordinary musical perspective, talent and exciting discography. Listening to Verneri Pohjola, who is heard with recently released great albums will be very exciting considering his unique tone. I am sure that Caecilie Norby will attract many music enthusiasts’ attention in İstanbul with her emotional and strong voice. I am new at following Céline Bonacina who is an extraordinary leader for a trio with her baritone saxophone and I really wonder her unique performance.

It is difficult for me to make discrimination between any ACT musicians I am following. However, unfortunately, the one to which I am connected most deeply is not with us anymore. He is most probably became the pianist of the best trio in heaven now. I am talking about Esbjörn Svensson, who turned the jazz world upside down and about whom I wrote several articles in my blog before. His relationship with ACT starts after he has taken place as pianist of my another favorite ACT musician Nils Landgren’s band, Nils Landgren Funk Unit until when he played with his trio including his childhood friend Magnus Öström and Dan Berglund and recorded with some vocals such as Lina Nyberg. Esbjörn Svensson Trio released their album from ACT after that and they became the most worldwide famous musicians of ACT with their many great records and unbelievable live performances. After his sudden passing away in 2008 he has taken his place within unforgettable music legends. Drummer Magnus Öström and bassist Dan Berglund are going on their individual projects with their own groups within ACT now. By the way, I should say that ACT Family Band performs Esbjörn Svensson’s composition Love is Real in the Jubilee Nights as a tribute for him, whose lyrics are written by Josh Haden (son of Charlie Haden) from the album Seven Days of Falling, including one with vocal and one without vocal performance and which is performed in many times with different jazz vocals.

Nils Landgren, the man with the red horn, is born in 1956 and he is just like a Swedish Jazz School with his long-established Funk Unit, female vocal jazz albums he produced and albums in which he appeared as a sideman. There are approximately 25 albums in ACT with his leadership and 25 more produced or assisted by him as a guest. Thus, even the first musician signing a contract with ACT is Nguyen Le, I can say that the most important musician of ACT is Nils Landgren. He may be the most seen name in ACT after the founder Siggi Loch in the label. For me, the reason why we see so many Sweden musicians in German label ACT is Nils Landgren. In my opinion, Nils Landgren is one of the best trombonist in the world and a great funk musician. He was pretty active even before ACT. He is inspired by legendary Swedish musician Bengt-Arne Wallin as well as by Eje Thelin. He became well-known after seen in Baltic Jazz festivals in ‘90s. You should certainly listen to the live albums of Funk Unit. Swedish Folk Modern and Layers of Light, which they recorded as a duo with Esbjörn Svensson, are among the legendary albums of ACT with their beauty and simplicity. Salzau Music on Water is another one of his extraordinary work made with vibraphonist Christopher Dell and Lars Danielsson. I should mention the album Creole Love Call recorded with Joe Sample. Nils Landgren has a real profound and competitive vocal performance in this album.

Lars Danielsson, who is born in 1958, is another iconic musician in ACT. He is an important figure for ACT followers with his lyrical bass tone and violoncello playing in his great albums as well as in many other ACT musicians’ albums. He has performed and recorded with his own quartet formed of very important musicians before ACT. Moreover he has played and recorded with many worldwide famous musicians so far. He is so famous in my country especially with his latest album Liberetto in which you can see Tigran Hamasyan on piano. The reason for that is his tendency to our melodies in this album in my opinion. His albums Tarantella (in which you can see Eric Harland on drums) and Pasodoble recorded with Lezsek Mozdzer are among the best albums of ACT so far.

Wolfgang Haffner is the most seen name as the drummer in ACT albums. He has a characteristic and profound technic on drums. The album I like most from Wolfgang Haffner is Abracadabra which he recorded with Roberto di Gioia and Dieter Ilg as a celebrating album for Klaus Doldinger, released in 2006. He has many other records as a sideman as well as his own mostly electronic-jazz albums from ACT.

The trumpeter member of ACT Family Band is young Finn Verneri Pohjola. I have heard his name in two albums in 2012 one of which is his own Ancient History and the other one is Imaginary Room of new young talent of violin Adam Baldych. In his own album the composition Deism and But This One Goes in Four(played in the previous jubilee concert) compositions and Björk Hyperballad cover should be pointed out. 

The first time I have heard voice of Caecilie Norby was in Lars Danilesson’s 2004 album Libera Me. She was beautifully singing the New Born Broken composition that she made with Lars Danielsson. Caecilie Norby has a mature, characteristic and impressive vocal. She is born in Denmark and not only interested in jazz but also is an important figure in rock scene. Caecilie’s first own album from ACT  is Arabesque which she produced with Lars Danielsson in 2012. However, there are lots of albums she appeared as a guest or as a side musician as well as found place in lots of vocal compilation albums in the name of magic/nordic voices of ACT. She also had lots of rock and jazz albums before working with ACT label.

French baritone saxophonist Céline Bonacina released the album Way of Life from ACT with her trio. It is unusual for a leader of a trio to be a baritone saxophonist. The same word   unusual can also be used as a descriptive for their music. Their performances are very minimal, dominated mostly by bass and baritone lines and full of improvisations. Johan Norberg is an important figure as an acoustic guitarist mostly in Sweden folk and world music. He has not only found Chapter Two with Nils Landgren and gave many live performances but also recorded many good albums which are released from ACT later on. Moreover he has lots of Swedish Folk Music albums from ACT with famous saxophonist Jonas Knutsson.

There are lot to say about Michael Wollny who has many good records with famous ACT musicians. He has recently added a perfect one to the albums he performed with his band [em] with the name  Wasted & Wanted. He also visited İstanbul in the tour held for this album. He is like a symbol for the reformist insight of ACT records. I remember young German pianist Michael Wollny always with a photo of him in the catalog I found in the album of E.S.T. Viaticum released from ACT in 2005. (He looks like Robert Smith from Cure with his too wavy hair in this photo.) The slogan written on this photo was “Everything Must Change” The message written here was as follows: “Nobody grows up by listening only to jazz music. Not even jazz musicians. Rock’n Roll, techno, folk, country, world, jazz and other styles are among the significant wide range of influences on most young musicians today. All these diverse musical forms can now be combined. Jazz is no longer just based on harmonic, structural and improvisational principles. Unlike in the past, jazz nowadays can not be described in terms of a definitive style. It has become a synonym for freedom and openness in its use of musical influences from diverse sources. We encourage musicians to reach out for a MUSIC BEYOND CLASSIFICATION”. Although this message seems to be written to young musicians, for me, this reflects the main perspective of ACT for music. You can easily feel that in ACT albums when you listen to them.

Freedom, diversity, talent, niceness, being hard to categorize… It is normal to face with authenticity and beauty when you gather these. Musicians are very important for Siggi Loch. They are carefully discovered by this music enthusiast producer, recorded and presented to world. The comfortable environment that Siggi Loch supplied to them results in perfect and spiritually complete albums.

This is certainly the most important and exciting concert in this year’s Akbank Jazz Festival for me. I am sure they will make us live an unforgettable night and they will send me a travel that I have joined so many times in this fabulous musical world. One last note is that there will be held another concert in Lütfi Kırdar just before ACT Jubilee Night in which you will experience Miles Smiles conceptual band gathered as students of Miles Davis: Larry Coryell, Darryl Jones, Joey DeFrancesco, Omar Hakim and Wallace Roney. Lütfi Kırdar will be an individual festival place within the festival on October 7th where you will see approximately ten important musician on stage in 4 hours.

http://www.youtube.com/watch?v=wLhDP0RYW6s&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=fWYR6fZRyww
http://www.youtube.com/watch?v=D7KXq6RJ0PA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=PjcPFSXfqAQ
http://www.youtube.com/watch?v=3e5oNjTuz1o
http://www.youtube.com/watch?v=hxIuwe1mbmk
http://www.youtube.com/watch?v=dwWjBtNcdn4&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=83QPMamEfzI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=nmTlG5xyA6Y
http://www.youtube.com/watch?v=ueHY8mwy4VE
http://www.youtube.com/watch?v=klKNLPkWp_I
http://www.youtube.com/watch?v=04j3R3sefyw
http://www.youtube.com/watch?v=kgEKIaRfRRw
http://www.youtube.com/watch?v=gRo_vzISgO0


P.S: I should remind you that you will be able to also listen to two important ACT musicians in two different concerts: Jens Thomas and Rudresh Mahanthappa in Akbank Jazz Festival. Moreover you will find the chance to listen to Jacob Karlzon (after releasing his new album More) and legendary Nils Landgren Funk Unit on November.

<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

Beklenen The ACT Jubilee Night Konseri 7 Ekim'de İstanbul'da

The ACT Jubilee Night konserini çok önceden haber almıştım. Ne zaman diye sorarsanız, sanırım Haziran ortasıydı. Sıkı bir ACT takipçisi ve koleksiyoncusu olarak ACT’nin internet sitesini hem yeni çıkacak albümler hem de sanatçılarının dünya genelinde gerçekleştirmiş oldukları performansları hakkında bilgi edinmek için sık sık ziyaret ederim. ACT arşivimde en çok bulundurduğum albümlerin kaydını ve yapımcılığını gerçekleştiren firma. Aslında amacım geçtiğimiz yaz İstanbul Caz Festivali’ne geleceğini duyduğum Magnus Öström ve Lars Danielsson ile ilgili performansların tarihine bakmaktı. Konserleri ülkelere göre sıralayınca işte o hayallerimdeki konserin duyurusuyla karşı karşıya kaldım. ACT’nin 20. Yılı için düzenlenen Jubilee gecelerinden biri de 7 Ekim’de İstanbul’da 22. Akbank Caz Festivali kapsamında gerçekleştirilecekti. Vallahi ne yalan söyleyeyim, etrafına ACT albümlerini dağıtan, aldırtan ve ACT müzisyenlerini anlatan hep ben olduğumdan ve Kuzey Avrupa tonuna doğru yaslanan albümleri pek de öyle herkese sevdiremediğimden olsa gerek, özel ilgi alanım olan ACT sanatçılarının performanslarını Türkiye’de istediğim sıklıkta göremiyorum. Bu sebeple en sıkı takip ettiklerimin birçoğunu aynı sahnede performans verirken görebilecek olmanın beni ne kadar mutlu ettiğini anlatamam. Dile kolay; Nils Landgren, Lars Danielsson, Caecilie Norby, Michael Wollny, Wolfgang Haffner, Verneri Pohjola, Johan Norberg ve Céline Bonacino, ACT Jubilee Konserleri’nin sonuncusunda hep beraber İstanbul’a geliyorlar. Bu mutluluğum İsveç’te yaşayan, Nils Landgren Funk Unit’te de çalan, davulcu Robert Mehmet Sinan İkiz ile İstanbul’da konseri öncesinde bir araya geldiğimizde ACT’nin kurucu yöneticisi Siggi Loch’un da bu konser için İstanbul’a geleceğini öğrenince, ikiye katlandı.

The ACT  Jubilee Night konserlerinde, ACT Family Band sahne alıyor ve konsept 2012 yılına özel olarak ACT’nin 20. kuruluş yılı kutlaması. ACT bu yıl şimdiye kadar, dördü Şubat ayında Almanya’da arka arkaya dört gün boyunca, biri Nisan’da Paris’te ve bir diğeri geçtiğimiz günlerde Stockholm’de olmak üzere toplam 6 ACT Jubilee Night konseri verdi. Bu konserlerden Hamburg’da düzenlenen 2 CD’den oluşan bir albüm olarak basıldı. 2012 yılının sonlarına doğru yaklaşırken, 6 Ekim’de İsveç’in Malmö şehrinde bir konser daha verilecek. İstanbul ise The ACT Jubilee Night konserlerinin sonuncusuna 7 Ekim’de ev sahipliği yapacak.

ACT Family Band kadrosu, Jubilee konserlerinde zaman zaman küçük değişikliklere uğramakla beraber, Nils Landgren (tb, voc), Michael Wollny (p), Verneri Pohjola (tr), Céline Bonacina (sax), Lars Danielsson (b), Nguyen Le (git), Caecilie Norby (voc) ve Wolfgang Haffner (dr)’den oluşmakta. Nguyen Le İstanbul’daki konserde yerini Nils Landgren ile yaptığı kayıtlardan hatırlayacağınız Johan Norberg’e bırakacak. Vokal'de bazen konuk sanatçı olarak Caecilie Norby yerine ACT'nin Rigmor Gustaffson ile birlikte en çok albüme sahip olan caz vokali İsveçli Viktoria Tolstoy'u (bazen her ikisini birden), piyanoda konuk sanatçı olarak zaman zaman kendi solo albümlerinden olduğu kadar bana göre ACT'den şimdiye kadar çıkan albümlerin en iyilerinden olan Pasodoble'yi Lars Danielsson ile beraber duo olarak kaydeden Lezsek Mozdzer'i görüyoruz.  Gerek ACT dahilindeki diskografilerini gerekse ACT'nin diğer sanatçıları ile beraber yaptıkları albümleri değerlendirdiğimde Nils Landgren, Lars Danielsson, Wolfgang Haffner ve Nyguen Le’yi ACT Family Band'in amiralleri olarak görüyorum. Michael Wollny ise genç yaşına rağmen yeteneği, etkileyici diskografisi ve sıra dışı müzik anlayışı ile çoktan ACT’nin köklü müzisyenleri arasında yerini aldı. ACT Family Band’da yer alıyor olması da bunun bir göstergesi. Yakın zamanda yaptığı yeni albümlerle ismini sık sık duyduğumuz başka bir genç yetenek Verneri Pohjola’yı da o harika tonu ile canlı dinlemek çok heyecan verici olacak. Caecilie Norby’nin duygu dolu sesi ise eminim birçok dinleyiciyi kendine hayran bırakacak. Yeni yeni takip edebildiğim Céline Bonacino ise triolarda ve bu tarz konserlerde çok sık karşılaşmadığımız bariton saksafonu ile yine merak ettiğim performanslardan bir diğeri. 

Dinlediğim ACT müzisyenlerinden hiçbirini bir diğerinden ayrı yere koyamam ama en derinden bağlı olduğum insan şu an aramızda değil ne yazık ki. Cennette, oralardaki en iyi trionun piyanisti olmuştur büyük ihtimalle. Daha önce hakkında 10-15 yazı yazdığım ve triosu ile caz dünyasını altüst eden Esbjörn Svensson’dan bahsediyorum. Önceleri çocukluk arkadaşı Magnus Öström ve Dan Berglund ile beraber kurduğu trio ile çalan ve zaman zaman Lina Nyberg gibi vokallerle albüm dolduran Esbjörn Svensson’un ACT ile ilişkisi, hayranı olduğum bir diğer ACT sanatçısı Nils Landgren’in ekibi Nils Landgren Funk Unit’in piyano ve klavyeden sorumlu departmanı olarak görev almasıyla başlar. Esbjörn Svensson, Funk Unit sonrasında trio kayıtlarını sonradan ACT’den çıkarır. Daha sonrasında arkadaşları ile beraber yaptıkları harika albümler ve inanılmaz canlı performanslarla firmanın dünya çapında en önemli müzisyenleri haline gelirler. 2008 yılında aramızdan vakitsiz ayrılışıyla ise Esbjörn Svensson müzik efsaneleri arasındaki yerini alır. Şimdilerde, grubun davulcusu Magnus Öström ve basçısı Dan Berglund yollarına kendi gruplarıyla yine ACT’den devam etmekteler. Bu arada, ACT Jubilee Night konserlerinde Esbjörn Svensson’un bestesi olan, üzerine Charlie Haden’in oğlu Josh Haden’in söz yazdığı, Seven Days of Falling albümünde vokal içeren ve vokal içermeyen iki halinin yer aldığı ve ACT albümlerinde ve Esbjörn Svensson’u anma konserlerinde defalarca seslendirilen Love is Real parçasının da seslendirildiğini ve ACT’in bu efsane ismine bir saygı duruşu gerçekleştirdiğini hatırlatayım.

1956 doğumlu Nils Landgren -kırmızı trombonlu adam- hem köklü ve dinamik ekibi Funk Unit ile hem de kadın caz vokallere yaptığı ve eşlik ettiği albümlerle İsveç Caz Okulu gibi çalışan bir müzisyen. Kendi liderliğinde ve ekibiyle ACT’den yaklaşık 25 albüm çıkardığı gibi, bir o kadar ACT albümüne de yapımcı veya konuk sanatçı olarak katkı sağladı. Buradan, ACT ile ilk anlaşma yapan müzisyenin Nguyen Le olmasına rağmen, Nils Landgren’in aslında ACT’nin en önemli ve köklü müzisyeni olduğu yorumunu yapabilirim. ACT’nin kurucusu Siggi Loch’dan sonra belki de adı en çok geçen müzisyen Nils Landgren. Bana göre, Almanya kaynaklı  ACT çatısı altında bu kadar İsveçli müzisyen bulunmasında da Nils Landgren’in büyük katkısı var. Nils Landgren, bana göre yaşayan en iyi trombonculardan biri olduğu kadar en sıkı funk müzisyenlerinden. ACT öncesinde de oldukça aktif. İsveçli efsane Bengt-Arne Wallin’den olduğu kadar trombonist Eje Thelin’den de etkilenmiş. 1990’lı yıllardaki Baltic Jazz festivallerindeki sahne performansları ile jazz dünyasındaki haklı yerini almış. Özellikle ACT’den çıkan Funk Unit ile beraber yaptıkları canlı kayıtları mutlaka edinin derim. Esbjörn Svensson ile duo olarak kaydettikleri Swedish Folk Modern ve Layers of Light sadeliği ve güzelliği ile efsane ACT albümlerinden ikisidir. Lars Danielsson ve vibrafonist Cristopher Dell ile doldurdukları Salzau Music on Water da sıra dışı ve dinlenilmesi gerekenlerden bir diğeri. Bunların dışında not düşülmesi gereken en önemli albüm olarak Joe Sample ile beraber doldurdukları Creole Love Call albümünün adını vermem gerekiyor. Burada Nils Landgren en ciddi vokal performanslarından birini sergilemekte.

1958 doğumlu Lars Danielsson da ACT’nin simgeleşmiş bir diğer ismi. Lirik kontrbası ve çellosuyla yine o da kendi doldurduğu albümlerle olduğu kadar ACT’deki diğer sanatçıların projelerinde aldığı yerle biz ACT düşkünleri için unutulmaz isimler arasında. Bunun öncesinde çok önemli isimlerle kurduğu dörtlüsü ile beraber olduğu kadar dünyanın en önemli caz müzisyenleri ile de yaptığı kayıtlar bulunmakta. Özellikle son olarak Tigran Hamasyan ile beraber kaydettikleri Liberetto ile bize yakın ezgilere doğru yol aldığı için ülkemizde de çok beğenildi. Bu albüm için İstanbul’da konser bile verdi.  Bu albüm öncesi  çıkarmış olduğu, dahilinde Eric Harland’ın da adını görebileceğiniz Tarantella ve Lezsek Mozdzer ile duo olarak kaydettikleri Pasodoble albümleri ise ACT tarihine altın harflerle geçti.

Wolfgang Haffner ise bence harika davulculara sahip ACT’nin kayıtlarında bateride adına en çok rastladığımız müzisyeni ve mükemmel bir tekniğe sahip. Ben onu en çok Roberto di Gioia ve Dieter Ilg ile beraber kaydettikleri ve efsane isim Klaus Doldinger’e ithafen yaptıkları 2006 baskısı Abracadabra albümündeki harika tuşesi ile tanıyorum. Dillere destan sololara sahip bu önemli müzisyenin ACT’den kendi adına daha çok elektronik caz albümleri kaydettiğini görüyoruz. ACT Family Band’ın trompetçi üyesi Finlandiyalı genç yetenek Verneri Pohjola. Ben kendisini 2012’de ACT’den Aurora’dan sonra ikinci albümü olarak çıkan Ancient History albümü ile tanıyorum. Bu albümdeki Deism ve ACT Jubilee konserinde de çalınmış olan But This One Goes in Four besteleri ve Björk coverı Hyperballad yorumları dikkate değer.

Caecilie Norby ile tanışmam Lars Danielsson’un 2004 baskısı Libera Me albümünde beraber besteledikleri New Born Broken’daki vokal performansı ile oldu. Olgun, karakterli ve etkili bir ses rengine sahip olan Caecilie Norby, Danimarka doğumlu ve sadece caz müzik ile uğraşmıyor. Rock müzik sahnesinde de sevilen bir vokalist. Caecilie Norby’nin ACT’den çıkan ilk kendine ait çalışması 2012’de Lars Danielsson ile beraber yaptıkları Arabesque adlı albüm. Ancak bundan önce hem birçok ACT albümünde vokalist olarak performans vermiş hem de ACT’nin ünlü Magic Voices, Magic Nordic Voices gibi caz vokalleri bir araya getirdiği albümlerde kayıtlara sahip. ACT öncesinde farklı firmalardan da caz ve rock birçok albüm doldurmuş.

Fransız Céline Bonacino bariton saksofonda özelleşmiş ve triosu ile beraber ACT’den Way of Life albümünü çıkarmış. Bir Bariton saksafoncunun bir trioya liderlik etmesi pek alışagelmiş bir olgu değil. Yapılan müzik ile ilgili olarak da aynı şeyi söylemek mümkün. Oldukça minimal, bas/bariton çizginin çok hakim olduğu doğaçlamalarla dolu besteleri ve performansları var. Johan Norberg daha çok İsveç folk-world müzik türünde akustik eserler vermiş İskandinavyalı önemli bir gitarist. Nils Landgren ile beraber  kurdukları Chapter Two adlı ikiliyle hem birçok canlı performans vermiş hem de ACT’den çıkan harika albümlere imza atmış. Bunun yanında yine İskandinavyalı saksafoncu Jonas Knutsson ile baraber ACT’den çıkan İsveç folk müziği türünde albümlere sahip.

ACT’nin birçok ünlü müzisyeni ile kayda değer sayıda albüm yapan genç Alman piyanist Michael Wollny için söylenecek çok şey var. Liderlik ettiği [em] grubu ile birlikte yaptığı güzel albümlere yakın zamanda harika albüm Wasted & Wanted ile bir yenisini daha ekledi. Yakın zamanda bu albümün turnesi kapsamında İstanbul’a da bir ziyaret yaptı. ACT’nin yenilikçi yaklaşımlarının bir simgesi gibi bu müzisyen. Michael Wollny aklımda hep ACT’nin 2005 baskısı E.S.T.  Viaticum’un arasından çıkan katalogun ilk sayfasında “Everything Must Change” sloganı altında gördüğüm fotoğrafı ile kalmıştır. (Michael Wollny [em] grubu ile beraber verdiği bu pozda dağınık saçlarıyla The Cure’un solisti Robert Smith’e çok benziyor bence) Bu fotoğrafın altında ACT: Young German Jazz adı ile yazılan yazı şöyle: “Kimse sadece caz dinleyerek büyümez. Caz müzisyenleri bile. Rock’n Roll, techno, folk, country, world, caz ve bazı diğer türler günümüz genç müzisyenlerini ciddi manada etkileyen geniş bir spektrum yaratırlar. Şimdi bütün bu formlar bir araya getirilebilir. Caz artık sadece armonik, yapısal veya doğaçlama prensiplere bağlı kalamaz. Geçmişte olduğu gibi caz belirleyici bir stil içerisinde tanımlanamaz.  Farklı kaynaklardan beslenmesinden yola çıkarak özgürlük ve açık fikirlilik için eş anlamlar oluşturmalıdır. Biz, genç müzisyenleri sınıflandırma dışındaki müziğe ulaşmaları için destekliyoruz.“  Bu yazı her ne kadar, genç müzisyenlere yönelik gibi görünse de, bence ACT firmasının genel görüşlerini de ifade etmekte. ACT sanatçılarının albümlerinde bu fikirlerin izlerini sonuna kadar hissedebilirsiniz.

Özgürlük, çeşitlilik, yetenek, titizlik, sınıflandırılamazlık… Bunların hepsi bir araya geldiğinde özgünlük ve güzellik ile karşı karşıya kalmak çok normal. Siggi Loch için müzisyenler çok önemli. Hepsi birer inci... Müzisyenler bu müzik sever yapımcı tarafından özenle keşfedilir, kaydedilir ve dünyaya sunulurlar. Onlara sağlanan rahat ortam da, doğal olarak, mükemmel ve ruh dolu kayıtların ortaya çıkmasını sağlar.

Akbank Caz Festivali’nde beni en çok heyecanlandıran konser kesinlikle The ACT Jubilee Night konseri. Bizlere harika bir akşam yaşatacaklarına, o aşık olduğum müzik dünyasında şimdiye kadar defalarca çıktığım yolculuklardan bir diğerine beni tekrar çıkaracaklarına eminim. Bu konserin hemen öncesinde yine Lütfi Kırdar’da Miles Davis’in öğrencileri Larry Coryell, Darryl Jones, Joey DeFrancesco, Omar Hakim, ve Wallace Roney’den oluşan Miles Smiles ekibini de dinleme şansımız olacak. Başka bir deyişle, 7 Ekim Pazar günü İstanbul ve Lütfi Kırdar 4 saat içinde 10’dan fazla çok önemli müzisyeni birden ağırlayacak ve festival içerisinde festival yaşanacak.

http://www.youtube.com/watch?v=wLhDP0RYW6s&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=fWYR6fZRyww

http://www.youtube.com/watch?v=D7KXq6RJ0PA&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=PjcPFSXfqAQ

http://www.youtube.com/watch?v=3e5oNjTuz1o

http://www.youtube.com/watch?v=hxIuwe1mbmk

http://www.youtube.com/watch?v=dwWjBtNcdn4&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=83QPMamEfzI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=nmTlG5xyA6Y

http://www.youtube.com/watch?v=ueHY8mwy4VE

http://www.youtube.com/watch?v=klKNLPkWp_I

http://www.youtube.com/watch?v=04j3R3sefyw

http://www.youtube.com/watch?v=kgEKIaRfRRw

http://www.youtube.com/watch?v=gRo_vzISgO0

Dip not olarak; Akbank Caz Festivali’nde Jens Thomas ve Rudresh Mahanthappa gibi harika iki ACT müzisyenini daha izleyebileceğimizi ve Kasım ayında bunlara ek olarak efsane Nils Landgren Funk Unit’in ve ACT’nin yükselen yıldızlarından (içerisinde Lars Danielsson’un da yer aldığı Baltic Gang’in piyanisti) Jacob Karlzon’un da (More adında çıkardığı yeni albümünün turnesi kapsamında) İstanbul’u ziyaret edeceklerini ekleyeyim.