Biz müzik yazarları bazen dinlediğimiz müzik hakkında fazlaca önyargılı olabiliriz. Çok fazla sayıda eleştirel dinleme yapan birisinin kulaklarının önceden okudukları ve gördüklerinden etkilenmemesi pek mümkün değil tabii. Bu önyargılar içerisinde albümde çalan müzisyenlerin kim olduğu belki de en etkili olanı. Bu yüzden Türkiye'nin iyi vokalistlerinden Elif Çağlar'ın 2015'te çıkan Misfit albümünün dikkatimi çekmesinin ardında müthiş bir line-up olduğu gerçeğini sizlerden saklamayacağım. Piyanoda Aaron Parks, basta Harish Raghavan ve davulda Eric Harland'tan oluşan etkileyici temel üçlünün bazı parçalarda saksofonda İlhan Erşahin, trompette İmer Demirer ve perdesiz gitar & ebow'da Cenk Erdoğan tarafından desteklendiği bir albümle karşı karşıyayız.
Bütün besteler ve düzenlemeler Elif Çağlar'a ait ve bence bu, vokal ile enstrümanlar arası sıkı bir uyumun sağlandığı bu albümü beraberinde getirmiş. Albümü kolaylıkla caz sınıfında değerlendirebiliriz; ama daha çok Avrupa stili olduğunu da söylemek lazım. Sıradan bir vokal caz albümünde olanın aksine, Elif Çağlar vokalin önde olduğu şarkılar yerine, vokalinin bütün müziğin eşit ve destekleyici parçalarından biri olduğu şarkılar üretmiş. Enstrümanları sadece eşlikçi olarak değerlendirmek kesinlikle çok zor. Üçlünün etkileyici performanslarındaki tansiyon değişiklikleri Elif Çağlar'ın sesinde oldukça yerinde bir yansıma bulmuş. Şarkıların sözleri pek tekrar eden nitelikte değil ve şarkı sözünden daha çok bazı hikayelerin parçaları gibiler. Bu bence şarkıları söyleyene ayrı bir zorluk getiriyor - müzikte kolay ve yakalanması kolay parçaların yokluğunda olabildiğince melodik olmak sanırım bu zorluğun adı. Albümün ana teması ikinci parçaya ismini veren ve albüm notlarında da kendisine yer bulan "Misfit" üzerine kurulu gibi.
İlk parça You Are Safe kendi halinde naif bas ve davul partisyonlarının yanında vokal bir tanıtım ile başlıyor. Aaron Parks'ın piyanosu Elif Çağlar'ın icrasına simetrik olarak yoluna devam ediyor. Beste kendi başına trio performans olarak bile iyi tonlayacak kadar güzel. Eric Harland tüm enerjiyi kaldıracak genişlikte bir dinamik aralık sağlıyor. Haris Raghavan'ın bas tonu ise vokale uygun şekilde oldukça yumuşak.
Albüme adını veren Misfit oldukça kalifiye başka bir beste - enstrüman icraları vokal için sadece fon olmaktan oldukça uzaklar; bunun yerine adeta kendi üçlü icralarını yapıyor gibiler. Eric Harland devamlı değişen hızı ve ritim ekipmanıyla parçanın enerjik ruhunun arkasındaki asıl karakter gibi görünüyor. Sözler "misfit"ler için yazılmış - ana akıma uymayan kişiler için...
Catch Us If You Can hareketli bir Türkçe ritim ile başlayıp İlhan Erşahin'in etkileyici girişiyle bambaşka bir hal alıyor. Sözler çocuklarla ilgili. Enerjik çocuklarla... Özellikle başlangıç kısmıyla Before neredeyse bir ECM albümü gibi tonluyor. Harish Raghavan'ın icrasına hem solosu hem de her şeyin üstünde duyulabilen güçlü tonu nedeniyle burada bir kez daha dikkati çekmek istiyorum. Elif Çağlar'ın vokali bu parçada diğerlerine göre oldukça farklı. Bütün yerli ve türe bağlı etkilerden arınmış olan onun bu stilinin favorim olduğunu belirtmek isterim. Get Out Get Out, bugünün para, tüketim ve şöhret üzerine kurulu dünya düzenine karşı bir şarkı gibi. Sadece sözleriyle değil Elif Çağlar'ın ve diğer icracıların performansları ile de oldukça etkileyici bir parça. Aaron Parks performansa oldukça elektrikli bir hava katıyor ve Eric Harland farklı enerji seviyeleri arasında yüksek frekanslı vuruşlarla gerçekleştirdiği geçişleriyle tek kelimeyle müthiş.
Aaron Parks'ın bas hatlardaki karanlık tonu Follow You'ya korku filmini andırır bir giriş oluşturuyor. Şarkının ana gövdesi ise aksine oldukça umutlu ve bu bölümde sanırım Elif Çağlar'ın albümdeki en iyi performanslarından birine tanık oluyoruz. Eric Harland ve Harish Raghavan, Aaron Parks ve Elif Çağlar tarafından yola bırakılan noktaların arasını doldurmakla meşguller ve bunda oldukça başarılılar. Piyanodaki yağmur damlalarını andıran dokunuşlar ve Cenk Erdoğan'ın perdesiz gitar eşliği ile başlayan The Books, özellikle son mısralardan sonra oldukça ilginç bir hal almakta - Elif Çağlar'ın Türk müziğinden esintiler taşıyan vokal parçacıklarına, Cenk Erdoğan'ın perdesiz gitarı ve ebow'u eşlik etmekte.
Grown Up Türk caz müziğinin başka bir tecrübeli ve önde gelen müzisyeni İmer Demirer'e ait icrayı içermekte. İmer Demirer'in trompeti ve üçlü arasındaki uyum çok hoş ve dokunaklı. Albümün sonuna doğru bu parça sakin bir ada gibi. Sözler çok zor bir soru üzerine kurulu: Neden büyürüz? Man Down, Eric Harland ve Harish Raghavan'ın yıldırım hızındaki performansları ile başlıyor. Elif Çağlar onların hızına yetişmeyi kolaylıkla başarıyor ve solo icrasından da anlaşılacağı gibi Aaron Parks, grubun cool üyesi. Sondaki vibratoyu andıran Elif Çağlar performansı etkileyici. Pieces of Heaven albüme yavaş tempolu bir son olacakmış gibi başlasa da bu durum ilk 30 saniyenin ardından değişiyor. Bazı vokal hereketler bana yeniden doğu etkilerini hatırlatıyor. Piyano tabanlı bir üçlünün müziğine bu hareketlerin entegre edilmesini gerçekten ilgi çekici buldum.
Albüm üç farklı yerde üç farklı ekip tarafından kaydedilmiş: Brooklyn Recording - New York - Andrew Taub & Nick Nagurka, Babajim Studios - İstanbul - Özcan Ertek & Görkem Gürdoğan ve Studio Undo - İstanbul - Barış Yerli. Miksaj Alp Turaç, mastering ise Pieter Snapper tarafından Babajim Stüdyoları'nda gerçekleştirilmiş. Albümün yapımcılığını Elif Çağlar üstlenmiş ve albüm NU-DC Records'tan yayımlanmış.
Genel manada kayıt kalitesi ve enstrümanların sahneye yerleşimi oldukça başarılı. Vokal/enstrüman dengesi çok iyi ayarlanmış. Kayıt yeterince organik tonluyor ve özellikle davul ve bas oldukça tane tane ve temiz. Albümün ilk parçası için youtube örneğini sizlerle paylaşıyorum:
Elif Çağlar'ın gelecek performanslarını ve albümü edinme ile ilgili bilgileri sitesinden takip edebilirsiniz: http://www.elifcaglar.com
We, music writers, can be very preconceived about the music we listen. If someone critically listens to a lot of albums, it is generally hard to leave her/his ears free of things she/he preliminarily learned about the music played. The line-up can be the most effective property of an album around this prejudice. So I won't lie about the fact that I have been firstly hit by the line-up of Turkish vocalist Elif Çağlar's 2015 album called Misfit. Aaron Parks on piano, Harish Raghavan on bass and Eric Harland on drums make an amazing main trio featured in some pieces by İlhan Erşahin on saxophone, İmer Demirer on trumpet and Cenk Erdoğan on ebow & fretless guitar.
All compositions and arrangements belong to Elif Çağlar and this seems to have produced an album of full harmony between instruments and the vocal. We can classify the album easily in jazz but mostly in European style. Instead of those of an ordinary vocal jazz album, Elif Çağlar created songs in which her characteristic voice is not the main character but an equal and supplementary part of the whole music. The instrumental performances are no way just accompaniment. The tensional changes in the main trio's impressive performances are successfully reflected in vocalist's voice. The lyrics are hardly repeating itself and more than lyrics they sound like words from some stories. This creates a challenge for the singer - to be as melodic as possible against lack of easy and catchy textures in music. The main theme is built on the title Misfit which also found place in the liner notes as well as in the track namings as the second number.
The first track You Are Safe starts with some naive bass & drum partitions and vocal introduction. Aaron Parks' piano flows on a symmetric line to Elif Çağlar's performance. The composition is so beautiful that it sounds really impressive even as a stand alone trio piece. Eric Harland creates a very wide dynamic range for the overall energy of the piece and Harish Raghavan's bass carries a soft ambience consistently to the vocal performance.
The title track is another example of a very qualified composition - the instruments are far away from being just a background for the vocal; they are instead playing as if this is their own trio performance. Eric Harland seems to be the main character behind the energetic soul in which the listener is constantly surprised with his toggling pace and rhythm equipment. The story told in the lyrics is for misfits - for the ones outside the mainstream.
Catch Us If You Can starts like a simple up tempo Turkish rhythm but then turns into something else especially with İlhan Erşahin's impressive entrance. The lyrics are about kids. Energetic kids... Before sounds almost like an ECM album with its introduction. Harish Raghavan's exceptional performance should be mentioned here both for his solo and strong tone audible behind everything else. Elif Çağlar's vocal sounds extraordinary especially in the first part compared to her other performances in the album. I can say that this tone of hers is my favourite with any local or genre-related influences removed. Get Out Get Out is a rebellious song against all today's world order dependent on consumption, money and fame. It is impressive not only with its lyrics but also with the musical performance shown by Elif Çağlar as well as intrumentalists. The keys from Aaron Parks give a real electrified ambience to the piece and Eric Harland is amazing on his drums swinging between different levels in the tension with high frequency strokes.
Aaron Parks' dark tone from bass lines creates a horror-movie-like entrance for the piece Follow You. In contrast, main body carries a hopeful theme and we listen to one of the best performances of the album for Elif Çağlar. Eric Harland and Harish Raghavan are very busy and successful again with joining the dots put by Aaron Parks and Elif Çağlar. Started with some rain drops from the piano and some minimal touches from Cenk Erdoğan's fretless guitar, The Books turns out to be a very interesting piece especially at the last verses of the lyrics, after which we hear a very spicy - surely from Turkish music - vocal particles from Elif Çağlar accompanied by a great performance of Cenk Erdoğan from ebow and fretless guitar.
Grown Up features another prominent and experienced Turkish musician, trumpetist İmer Demirer. The harmony between the trio and the trumpet is so nice and touchy. Through the end of the album, this piece is like a calm island. The lyrics are based on a difficult question: Why Do We Grow Up? Man Down starts with a thunder-like performance of Eric Harland and Harish Raghavan. Elif Çağlar achives to be as fast as them and Aaron Parks is the cool-headed member of the band as can be seen from his nice solo performance. The vibrato-like vocal from Elif Çağlar is impressive in the end. Pieces of Heaven starts like a slow tempo final for the album but the tension changes just after the first 30 seconds. Some vocal movements reminds me again some eastern influences and it is interesting to see these nuances merged with a piano-based trio music.
The album is recorded in three different places by three different crews: Brooklyn Recording in New York by Andrew Taub & Nick Nagurka, Babajim Studios in İstanbul by Özcan Ertek & Görkem Gürdoğan and Studio Undo in İstanbul by Barış Yerli. The mixing is achieved by Alp Turaç and the mastering is made by Pieter Snapper both from Babajim Studios. The album is produced by Elif Çağlar and it is released by NU-DC Records.
The overall sound clarity and placements of all instruments on the stage are all successful. The vocal/instruments balance is very well achieved. The record sounds organic enough and especially drum and bass are very granular and clear.
Here is a sample from youtube for the first track:
You can follow Elif Çağlar's upcoming events and get the album purchasing information from her website: http://www.elifcaglar.com/?l=en
Bütün besteler ve düzenlemeler Elif Çağlar'a ait ve bence bu, vokal ile enstrümanlar arası sıkı bir uyumun sağlandığı bu albümü beraberinde getirmiş. Albümü kolaylıkla caz sınıfında değerlendirebiliriz; ama daha çok Avrupa stili olduğunu da söylemek lazım. Sıradan bir vokal caz albümünde olanın aksine, Elif Çağlar vokalin önde olduğu şarkılar yerine, vokalinin bütün müziğin eşit ve destekleyici parçalarından biri olduğu şarkılar üretmiş. Enstrümanları sadece eşlikçi olarak değerlendirmek kesinlikle çok zor. Üçlünün etkileyici performanslarındaki tansiyon değişiklikleri Elif Çağlar'ın sesinde oldukça yerinde bir yansıma bulmuş. Şarkıların sözleri pek tekrar eden nitelikte değil ve şarkı sözünden daha çok bazı hikayelerin parçaları gibiler. Bu bence şarkıları söyleyene ayrı bir zorluk getiriyor - müzikte kolay ve yakalanması kolay parçaların yokluğunda olabildiğince melodik olmak sanırım bu zorluğun adı. Albümün ana teması ikinci parçaya ismini veren ve albüm notlarında da kendisine yer bulan "Misfit" üzerine kurulu gibi.
İlk parça You Are Safe kendi halinde naif bas ve davul partisyonlarının yanında vokal bir tanıtım ile başlıyor. Aaron Parks'ın piyanosu Elif Çağlar'ın icrasına simetrik olarak yoluna devam ediyor. Beste kendi başına trio performans olarak bile iyi tonlayacak kadar güzel. Eric Harland tüm enerjiyi kaldıracak genişlikte bir dinamik aralık sağlıyor. Haris Raghavan'ın bas tonu ise vokale uygun şekilde oldukça yumuşak. 
Catch Us If You Can hareketli bir Türkçe ritim ile başlayıp İlhan Erşahin'in etkileyici girişiyle bambaşka bir hal alıyor. Sözler çocuklarla ilgili. Enerjik çocuklarla... Özellikle başlangıç kısmıyla Before neredeyse bir ECM albümü gibi tonluyor. Harish Raghavan'ın icrasına hem solosu hem de her şeyin üstünde duyulabilen güçlü tonu nedeniyle burada bir kez daha dikkati çekmek istiyorum. Elif Çağlar'ın vokali bu parçada diğerlerine göre oldukça farklı. Bütün yerli ve türe bağlı etkilerden arınmış olan onun bu stilinin favorim olduğunu belirtmek isterim. Get Out Get Out, bugünün para, tüketim ve şöhret üzerine kurulu dünya düzenine karşı bir şarkı gibi. Sadece sözleriyle değil Elif Çağlar'ın ve diğer icracıların performansları ile de oldukça etkileyici bir parça. Aaron Parks performansa oldukça elektrikli bir hava katıyor ve Eric Harland farklı enerji seviyeleri arasında yüksek frekanslı vuruşlarla gerçekleştirdiği geçişleriyle tek kelimeyle müthiş.
Grown Up Türk caz müziğinin başka bir tecrübeli ve önde gelen müzisyeni İmer Demirer'e ait icrayı içermekte. İmer Demirer'in trompeti ve üçlü arasındaki uyum çok hoş ve dokunaklı. Albümün sonuna doğru bu parça sakin bir ada gibi. Sözler çok zor bir soru üzerine kurulu: Neden büyürüz? Man Down, Eric Harland ve Harish Raghavan'ın yıldırım hızındaki performansları ile başlıyor. Elif Çağlar onların hızına yetişmeyi kolaylıkla başarıyor ve solo icrasından da anlaşılacağı gibi Aaron Parks, grubun cool üyesi. Sondaki vibratoyu andıran Elif Çağlar performansı etkileyici. Pieces of Heaven albüme yavaş tempolu bir son olacakmış gibi başlasa da bu durum ilk 30 saniyenin ardından değişiyor. Bazı vokal hereketler bana yeniden doğu etkilerini hatırlatıyor. Piyano tabanlı bir üçlünün müziğine bu hareketlerin entegre edilmesini gerçekten ilgi çekici buldum.
